ça va? oui, ça va!

Een begroeting in Senegal gaat ongeveer als volgt:

- Salam Maleikoum (goedendag)
- Maleikoum Assalam (ook goedendag)
- Nanga Dèf? (hoe gaat het met je?)
- Mangui Fi Rek (goed)
- Ca va?
- Oui, ça va, et toi?
- Ca va bien. Et la famille?
- Oui, ça va, merci
- Ca va?
- Oui, oui, ça va!
- Ah, soyez la bienvenue à Senegal
- Merci bien
- Ca va?
- Oui, oui, oui, ça va...

En geloof het of niet, soms smijten ze er nog eens een "ça va?" bovenop en zo gaan ze soms uren door... Let wel, ondertussen hebben ze stevig je hand vast, dus ontkomen: no way... En in het begin denk je, hoe vriendelijk en hoe hartelijk die Senegalezen, maar ondertussen zijn we al in een stadium van vriendelijk teruggroeten en wegwezen. Tjah, als je verder wil wandelen dan 10 meter kan je wel niet anders. Zelfs de kinderen worden zo gekweekt, maar daar kunnen we (nog) niet aan weerstaan. Ze komen je allemaal een hand geven als je passeert en lachen zo lief dat je niet anders kunt dan smelten. En die prutsten zijn ook zo innemend en puur. Wat wel niet altijd het geval is bij hun oudere landgenoten. Na een vriendelijk tafereel, vragen ze vaak om geld, om eten, willen ze iets verkopen, willen ze je meenemen,... En ze kunnen er wat van. Door hun gebabbel, hun grote filosofieën over solidariteit, hun verhalen over het zedig leven als een echte moslim, hun bewondering voor "Belgen zoals jullie", proberen ze je altijd opnieuw geld af te trochelen. Vrijdag in Dakar kwam een man naar ons toegelopen en vroeg of we hem niet herkenden... We keken al naar elkaar van "oeioei, iemand belangrijk die we gewoon weg niet herkennen". Bleek dat die mens op de luchthaven werkte en hij ons zeker en vast doorgelaten had aan de douane. Na een hele histoire van zeker een kwartier (zijn vrouw was net bevallen van een dochter, hij had liever een zoon gehad, maar het feit dat hij 2 sympathieke blanken tegenkwam zou hem geluk schenken,...) moesten we hem een zak rijst kopen en een doos melk en suiker en... En dan moet je zeggen "sorry meneer, we kunnen niet voor iedereen een zak rijst kopen" en dan probeert hij je te begrijpen, maar vindt hij het jammer dat we de tradities niet respecteren en we toch niet zoooo vriendelijk zijn als we eruit zien,...

En zo leren we hier heel wat over de Senegalese cultuur, met de minpunten en de pluspunten. En ok, "c'est l'Afrique", maar soms hebben we toch al de vurige wens gehad om weg te kruipen, weg van alles en iedereen en gewoon gerust gelaten te worden! Deze week werken we nog een weekje en daarna trekken we er een week op uit. We gaan een stukje zuidelijker in Senegal om de natuur te bewonderen en hopelijk de rust!

To be continued...

En ohja, het ziektegevoel komt en gaat. We vragen ons af of we ooit zullen wennen aan de hitte, het zweten, het eten, de bacteries,... We blijven opletten ookal moeten we daarvoor soms vriendelijk een aanbod afslaan. Die verwende blanken toch!