"Wie kan uitzetten, kan werken ook" en voila, we zijn in gang geschoten. De computerlessen zijn een groot succes (eindelijk!) en de activiteiten met de talibés zijn een leuke verademing. Onze "studenten" doen enorm hun best en maken stap voor stap vorderingen. De talibés zijn enorm dankbaar met het kleinste, ongelooflijk...
Ondertussen zijn ook de 3 containers toegekomen uit het verre België. Ook daar konden we ons enkele (lange) dagen mee bezig houden.
En zoals overal, heb je ook hier de harde werkers en de stille toeschouwers...
De containers uitladen is 1 ding, het verdelen van het materiaal een ander... Ookal was het materiaal goed gelabeld, toch probeert iedereen zoveel mogelijk te bemachtigen en ontstaan er soms grote discussies over wat voor wie bedoeld is. Een natuurlijke reactie als je ziet hoe weinig middelen de mensen hier hebben, maar het vertraagt de werken en dat frustreert dan weer de Belgen. Al bij al lukt het ons beter en beter om ons aan te passen en jagen we ons al niet meer op in de traagheid der dingen en in beloftes die niet worden nagekomen.
Na de hitte, krijgen we nu trouwens iets anders op ons dak: warme zandstormen... Nu weten we ook hoe het voelt om in een heteluchtoven te vertoeven terwijl het zand om onze oren vliegt (tot tussen onze tanden).
To be continued...